De New Yorkse muzikant Bruce T. Carroll heeft gedurende veertien jaar in Larchmont, New York het muziekcafé ‘Watercolor Café’ opengehouden om er een podium te bieden aan jong regionaal en nationaal muzikaal talent. Toen hij in 2014 dat café heeft gesloten vond hij de tijd en de goesting om zich op het schrijven van eigen liedjes toe te leggen, iets wat hij niet meer gedaan had sinds hij in de jaren ’70 en ’80 deel uitmaakte van de lokale muziekscène.

Het resultaat van zijn componeerwerk was een eerste soloalbum “Ruckus And Romance” in 2016, gevolgd door een tweede plaat met de EP “Finding You” in 2018. Vandaag gaan we hier zijn derde studioplaat “First Bird To Sing” wat nader voor u onder de loep nemen. De albumtiteltrack schreef hij al zo’n veertig jaar geleden na de zelfmoord van zijn jonge broer die zichzelf helemaal in de vernieling had gebracht door overmatig gebruik van drugs en alcohol.

Tien jaar na diens overlijden kwam Bruce T. Carroll zelf in een gelijkaardige situatie terecht die voor hem tot drie hospitalisaties, een geflopte muziekcarrière, een gebroken huwelijk en een zwaar beschadigd familieleven heeft geleid. In 1991 kwam er voor hem echter de redding na heel wat hulp van goedgezinde vrienden en van professionele hulpverleners die hem geholpen hebben naar een nieuwe openbaring in de muziekwereld.

De andere liedjes op “First Bird To Sing” zijn voornamelijk op zijn persoonlijke leven geïnspireerd en kwamen tot stand tijdens de lange lockdownperiode omwille van de coronapandemie. Ook de politieke omwenteling na de rumoerige presidentsverkiezingen van 2020 in Amerika en het overlijden van zijn 99-jarige moeder in de zomer van 2020 vormden voor hem een inspiratiebron voor enkele songteksten van de acht liedjes op dit album.

Twee van de songs die eind 2020 en begin 2021 tot stand zijn gekomen hebben we in de bijgaande audiovideo’s ter kennismaking met het werk van Bruce T. Carroll meegegeven. Het eerste nummer is de albumopeningstrack “Nobody Knows” en de tweede song is het mooie “Don’t Take Love Lightly (MAGAGirl)”. In de folksong “What’s The Rush” maant hij de luisteraar aan om het allemaal wat meer relax te doen en te genieten van de mooie dingen rondom ons in het dagelijkse leven op aarde. Prachtig is ook de juiste omschrijving voor de mooie afscheidsballad “’Til It’s Time To Go” en de albumafsluitende song “Grandfather Walks” die gebaseerd is op de verhalen die zijn moeder aan hem als kind vertelde over haar vader. Het is na “Nobody Knows” ook de tweede single die uit deze plaat getrokken werd.

De muzikanten die deze plaat samen met Bruce T. Carroll hebben opgenomen zijn leadgitarist Connor Kennedy, bassist Brandon Morrison, toetsenist op piano, orgel en accordeon Will Bryant en drummer Lee Falco. Er zijn ook enkele gastbijdragen van violiste Sara Milonovich, gitaristen Marc Schulman en Andy Stack, Tommy Mandel op orgel en accordeon, Gary Schreiner op mondharmonica en van de blazers Jay Collins op saxofoon en Chris Pasin op trompet, terwijl Carla Springer op twee nummers voor backing vocals zorgt.

(valsam)